چرا میگیم جلیلی؟
- چهارشنبه, ۱۵ خرداد ۱۳۹۲، ۰۵:۰۵ ب.ظ
- محمد جواد ثقفی
- ۰ نظر
چرا میگیم جلیلی؟
......................................................................
کشور زیر ساخت های قوی ای داره و هیچ کس نمی تونه پیشرفتهای بنیادی کشور رو انکار کنه. ولی مدیریت این صنایع و راه اندازی کارخانه ها و کارگاه های کوچکتر برای مدیریت فضای تولید ملی در حال حاضر در حوزه اشتغال زایی شاید مهمتر از پل زدن و نظایر اون باشه.
مشکل اقتصاد ما یک مشکل ساختاریه. هیچ کس نمی تونه انکار کنه بدنه دولت ما که شاید کل بار اجرا تو مملکت رو دوش اونه، بدنه فشلیه. همین مثال هایی که دکتر جلیلی راجع به سیستم بوروکراتیک ما میزنن موید این مدعاست و هر کس یک بار پاش رو تو یه اداره حتی کوچیک گذاشته باشه این رو میفهمه.
مشکل اقتصاد تو 6 ماه و یک سال حل نمیشه. شاید بتونیم تو این زمان به یک ثبات اقتصادی حالا در حوزه قیمت و ارز و نظایر اون برسیم ولی نمیتونیم به دلایلی که در بالا آوردم ریشه مشکلات رو تو 1 سال یا حتی 2 سال بخشکونیم چون ساختار غلطه. چون ساز و کار فشله. هر چی کار میکنی کمتر بهره می بری و تهش می رسی به اینکه نمی ذارن کار کنم. چون دنبال ریشه نرفتی زدی تو خاکی
مشکل دیگه ای که داریم اینه که علی رغم این که کشور تو حوزه تکنولوژیک پیشرفت کرده اما تو سازوکار فرهنگیش مونده و شاید برنامه ای سر اون قضیه نباشه. درسته بحث تأمین معیشت مردم مهم باشه ولی فرهنگ هم اگه مهم تر نباشه تو درجه اهمیت کمتری نیست.
موارد بالا و موارد دیگری که وجود داره فقط تو حرف های جلیلی دیده میشه و ایشون و جناب حداد قطعا دو گزینه ای هستند که اوضاع رو سیاه نشون نمیدند. پیشرفت ها رو در کنار مشکلات مطرح میکنند و این اتفاق مبارکیه.
دکتر جلیلی وعده سر خرمن نمیده. رو مشکلات اسکی نمیره. حرف حق رو میزنه ولو اینکه این حرف رای آور نباشه و این ها برای ما حجته.
به نظر بنده کشور ما در دهه پیشرفت و عدالت نیاز به یک مدیر عمل گرا با اون تعریف خاصش نداره و بیشتر باید یک مدیر اجرایی صاحب نظر سر این قضیه وایسته. کسی که هم واقعا ریشه مشکلات رو درک کنه. هم احساس مناسبی نسبت به بحث سیاست خارجه و آمیختگی اون با مشکلات اقتصادی داشته باشه و هم اینکه نوع نگاه مناسبی نسبت به حاکمیت اسلام و بحث مهم صدور انقلاب و بیداری اسلامی داشته باشه. هیچ کس نمیتونه کتمان کنه که دکتر جلیلی در بطن حوادث منطقه قرار دارند و این مهمه و........
......................................................................
کشور زیر ساخت های قوی ای داره و هیچ کس نمی تونه پیشرفتهای بنیادی کشور رو انکار کنه. ولی مدیریت این صنایع و راه اندازی کارخانه ها و کارگاه های کوچکتر برای مدیریت فضای تولید ملی در حال حاضر در حوزه اشتغال زایی شاید مهمتر از پل زدن و نظایر اون باشه.
مشکل اقتصاد ما یک مشکل ساختاریه. هیچ کس نمی تونه انکار کنه بدنه دولت ما که شاید کل بار اجرا تو مملکت رو دوش اونه، بدنه فشلیه. همین مثال هایی که دکتر جلیلی راجع به سیستم بوروکراتیک ما میزنن موید این مدعاست و هر کس یک بار پاش رو تو یه اداره حتی کوچیک گذاشته باشه این رو میفهمه.
مشکل اقتصاد تو 6 ماه و یک سال حل نمیشه. شاید بتونیم تو این زمان به یک ثبات اقتصادی حالا در حوزه قیمت و ارز و نظایر اون برسیم ولی نمیتونیم به دلایلی که در بالا آوردم ریشه مشکلات رو تو 1 سال یا حتی 2 سال بخشکونیم چون ساختار غلطه. چون ساز و کار فشله. هر چی کار میکنی کمتر بهره می بری و تهش می رسی به اینکه نمی ذارن کار کنم. چون دنبال ریشه نرفتی زدی تو خاکی
مشکل دیگه ای که داریم اینه که علی رغم این که کشور تو حوزه تکنولوژیک پیشرفت کرده اما تو سازوکار فرهنگیش مونده و شاید برنامه ای سر اون قضیه نباشه. درسته بحث تأمین معیشت مردم مهم باشه ولی فرهنگ هم اگه مهم تر نباشه تو درجه اهمیت کمتری نیست.
موارد بالا و موارد دیگری که وجود داره فقط تو حرف های جلیلی دیده میشه و ایشون و جناب حداد قطعا دو گزینه ای هستند که اوضاع رو سیاه نشون نمیدند. پیشرفت ها رو در کنار مشکلات مطرح میکنند و این اتفاق مبارکیه.
دکتر جلیلی وعده سر خرمن نمیده. رو مشکلات اسکی نمیره. حرف حق رو میزنه ولو اینکه این حرف رای آور نباشه و این ها برای ما حجته.
به نظر بنده کشور ما در دهه پیشرفت و عدالت نیاز به یک مدیر عمل گرا با اون تعریف خاصش نداره و بیشتر باید یک مدیر اجرایی صاحب نظر سر این قضیه وایسته. کسی که هم واقعا ریشه مشکلات رو درک کنه. هم احساس مناسبی نسبت به بحث سیاست خارجه و آمیختگی اون با مشکلات اقتصادی داشته باشه و هم اینکه نوع نگاه مناسبی نسبت به حاکمیت اسلام و بحث مهم صدور انقلاب و بیداری اسلامی داشته باشه. هیچ کس نمیتونه کتمان کنه که دکتر جلیلی در بطن حوادث منطقه قرار دارند و این مهمه و........
.
