مﺘﻦ ﺯﯾﺮ ﻧﺎﻣﻪ ﺷﻬﯿﺪ ﻋﻠﯽ ﺧﻠﯿلی ﻣﯽ ﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪ 15 ﺭﻭﺯ ﻗﺒﻞ ﺍﺯﺷﻬﺎﺩﺗﺶ ﺧﻄﺎﺏ ﺑﻪ #ﺭﻫﺒﺮ-ﻣﻌﻈﻢ-ﺍﻧﻘﻼﺏ ﻧﻮﺷﺘﻪﺍﺳﺖ
- سه شنبه, ۵ فروردين ۱۳۹۳، ۰۵:۴۴ ب.ظ
- ۱ نظر
ﺳﻼﻡ ﺁﻗﺎ ﺟﺎﻥ !
ﺍﻣﯿﺪﻭﺍﺭﻡ ﺣﺎﻟﺘﺎﻥ ﺧﻮﺏ ﺑﺎﺷﺪ . ﺁﻧﻘﺪﺭﺧﻮﺏ ﮐﻪ ﺩﺷﻤﻨﺎﻧﺘﺎﻥ ﺍﺯ ﺣﺴﻮﺩﯼ ﺑﻤﯿﺮﻧﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺗﺮﺱ ﺧﻮﺍﺏ ﺑﺮ ﭼﺸﻤﺎﻧﺸﺎﻥ ﺣﺮﺍﻡ ﺑﺎﺷﺪ.
ﺍﮔﺮ ﺍﺯ ﺍﺣﻮﺍﻻﺕ ﺍﯾﻦ ﺳﺮﺑﺎﺯ ﮐﻮﭼﮑﺘﺎﻥ ﺧﻮﺍﺳﺘﺎﺭ ﺑﺎﺷﯿﺪ،ﺧﻮﺑﻢ؛
ﺩﻭﺳﺘﺎﻧﻢ ﺧﯿﻠﯽ ﺷﻠﻮﻏﺶ ﻣﯿﮑﻨﻨﺪ ﯾﻌﻨﯽ ﺩﺭ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﺟﺎﻧﺒﺎﺯﯼ ﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﻣﺪﺍﻓﻌﺎﻥ ﺍﯾﻦ ﺁﺏ ﻭ ﺧﺎﮎ ﮐﺮﺩﻩﺍﻧﺪ،ﺷﺎﻫﺮﮒ ﻭ ﺣﻨﺠﺮﻩ ﻭ ﺭﻭﺩﻩ ﻭ ﻣﻌﺪﻩ ﻣﻦ ﻋﺪﺩﯼ ﻧﯿﺴﺖ ﮐﻪ ﺑﺨﻮﺍﻫﺪ ﻧﺎﺯ ﮐﻨﺪ ...
ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﮐﻪ ﺩﮐﺘﺮ ﻫﺎ ﺑﮕﻮﯾﻨﺪ ﺟﺮﺍﺣﯽ ﻻﺯﻡ ﺩﺍﺭﺩ ﻭ ﺧﻄﺮﻧﺎﮎ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻣﻤﮑﻦ ﺍﺳﺖ ﭼﯿﺰﯼ ﺍﺯ ﻣﻦ ﻧﻤﺎﻧﺪ ...
ﻣﻦ ﻧﮕﺮﺍﻥ ﻣﺴﺎﺋﻞ ﺧﻄﺮﻧﺎﮎ ﺗﺮ ﻫﺴﺘﻢ ...
#ﻣﻦ-ﻣﯿﺘﺮﺳﻢ-ﺍﺯ-ﺍﯾﻤﺎﻥ-ﭼﯿﺰﯼ-ﻧﻤﺎﻧﺪ
ﺁﺧﺮ ﺷﻨﯿﺪﻩ ﺍﻡ ﮐﻪ #ﭘﯿﺎﻣﺒﺮ(ﺹ) ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ:
ﺍﮔﺮ ﺍﻣﺮ ﺑﻪ ﻣﻌﺮﻭﻑ ﻭ ﻧﻬﯽ ﺍﺯ ﻣﻨﮑﺮ ﺗﺮﮎ ﺷﻮﺩ،ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺩﻋﺎﻫﺎﺭﺍ ﻧﻤﯽ ﺷﻨﻮﺩ ﻭ ﺑﻼ ﻧﺎﺯﻝ ﻣﯿﮑﻨﺪ.ﻣﻦ ﺧﻮﺍﺳﺘﻢ ﺟﻠﻮﯼ ﺑﻼ ﺭﺍ ﺑﮕﯿﺮﻡ .ﺍﻣﺎ ﺍﯾﻨﺠﺎ ﺑﻌﻀﯽ ﻫﺎ ﻣﯿﮕﻮﯾﻨﺪ ﮐﺎﺭ ﺑﺪﯼ ﮐﺮﺩﻩﺍﻡ .
ﺑﻌﻀﯽ ﻫﺎ ﺑﺮﺍﯼ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﺯﻭﺭﺷﺎﻥ ﻣﯽ ﺁﻣﺪ ﺑﺮﺍﯼ ﺧﺮﺝ ﺑﯿﻤﺎﺭﺳﺘﺎﻥ ﮐﻤﮏ ﮐﻨﻨﺪ ﻣﯿﮕﻔﺘﻨﺪ ﺑﻪ ﺗﻮ ﭼﻪﺭﺑﻄﯽ ﺩﺍﺷﺖ؟ !!ﻣﻤﻠﮑﺖ ﻗﺎﻧﻮﻥ ﻭ ﻧﯿﺮﻭﯼ ﺍﻧﺘﻈﺎﻣﯽ ﺩﺍﺭﺩ !
ﻭﻟﯽ آن شب ﺍﮔﺮ ﻣﻦ ﺟﻠﻮ ﻧﻤﯿﺮﻓﺘﻢ، #ﻧﺎﻣﻮﺱ-ﺷﯿﻌﻪ ﺑﻪ ﺗﺎﺭﺍﺝ ﻣﯿﺮﻓﺖ ﻭ #ﻧﯿﺮﻭﯼ-ﺍﻧﺘﻈﺎﻣﯽ ﺧﯿﻠﯽ ﺩﯾﺮﻣﯿﺮﺳﯿﺪ. ﺷﺎﯾﺪ ﻫﻢ ﺍﺻﻼ ﻧﻤﯽ ﺭﺳﯿﺪ.
ﯾﮏ ﺁﻗﺎﯼ #ﺭﯾشوی-ﺗﺴﺒﯿﺢ-ﺑﺪﺳﺖ ﻭﻗﺘﯽ ﻓﻬﻤﯿﺪ ﻣﻦ ﭼﮑﺎﺭ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻡ ﮔﻔﺖ :
ﭘﺴﺮﻡ ﺗﻮ ﭼﺮﺍ ﺩﺧﺎﻟﺖ ﮐﺮﺩﯼ؟ ﻗﻄﻌﺎ ﺭﻫﺒﺮ ﻣﻤﻠﮑﺖ ﻫﻢ ﺭﺍﺿﯽ ﻧﺒﻮﺩ ﺧﻮﺩﺕ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺧﻄﺮ ﺑﻨﺪﺍﺯﯼ!
ﻣﻦ ﺍﺯ ﺩﻭﺳﺘﺎﻧﻢ ﺧﻮﺍﻫﺶ ﮐﺮﺩﻡ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺍﻭ ﺑﺮﺍﯼ ﺧﺮﺝ ﺑﯿﻤﺎﺭﺳﺘﺎﻥ ﮐﻤﮏ ﻧﮕﯿﺮﻧﺪ، ﻭﻟﯽ ﺍﯾﻦ ﺳﻮﺍﻝ ﺩﺭ ﺫﻫﻨﻢ ﺑﻮﺟﻮﺩ ﺁﻣﺪ ﮐﻪ ﺁﻗﺎﺟﺎﻥ ﻭﺍﻗﻌﺎ ﺷﻤﺎ ﺭﺍﺿﯽﻧﯿﺴﺘﯿﺪ؟؟
*ﺁﺧﺮ ﺧﻮﺩﺗﺎﻥ ﻓﺮﻣﻮﺩﯾﺪ *
#ﺍﻣﺮ-ﺑﻪ-ﻣﻌﺮﻭﻑ-ﻭ-ﻧﻬﯽ-ﺍﺯ-ﻣﻨﮑﺮ-ﻣﺜﻞ-ﻧﻤﺎﺯ-ﻭﺍﺟﺐ-ﺍﺳﺖ.
ﺁﻗﺎﺟﺎﻥ!
ﺑﺨﺪﺍ ﺩﺭﺩﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﻣﯿﮑﺸﻢ ﺑﻪ ﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﯼ ﺍﯾﻦ ﺩﺭﺩ ﮐﻪ ﻧﮑﻨﺪ ﮐﺎﺭﯼ ﺑﺮﺧﻼﻑ ﺭﺿﺎﯾﺖ ﺷﻤﺎ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺩﺍﺩﻩ ﺑﺎﺷﻢ ﻣﺮﺍ ﺍﺫﯾﺖ ﻧﻤﯿﮑﻨﺪ .
ﻣﮕﺮ ﺧﻮﺩﺗﺎﻥ ﺑﺎﺭﻫﺎ ﻋﻠﺖ ﻗﯿﺎﻡ ﺍﻣﺎﻡ ﺣﺴﯿﻦ(ﻉ) ﺭﺍ ﺍﻣﺮ ﺑﻪ ﻣﻌﺮﻭﻑ ﻭ ﻧﻬﯽﺍﺯ ﻣﻨﮑﺮ ﺗﺸﺮﯾﺢ ﻧﻔﺮﻣﻮﺩﯾﺪ؟
ﻣﮕﺮ ﺧﻮﺩﺗﺎﻥ ﺑﺎﺭﻫﺎ ﻧﻔﺮﻣﻮﺩﯾﺪ ﮐﻪ ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ ﺭﺍﻩ ﺍﺻﻼﺡ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺗﺬﮐﺮ ﻟﺴﺎﻧﯽ ﺍﺳﺖ؟
ﯾﻌﻨﯽ ﺗﻤﺎﻡ ﮐﺴﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﻣﺮﺍ ﺗﻮﺑﯿﺦ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺍﺩﻋﺎﯼ ﺍﻧﻘﻼﺑﯽ ﮔﺮﯼ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﺣﺮﻑ ﺷﻤﺎﺭﺍ ﻧﻤﯽﻓﻬﻤﻨﺪ؟؟؟
ﯾﻌﻨﯽ ﺷﻤﺎ ﺍﯾﻨﻘﺪﺭ ﺑﯿﻦ ﻣﺎ #ﻏﺮﯾﺐ ﻫﺴﺘﯿﺪ؟؟؟
ﺭﻫﺒﺮﻡ!
ﺟﺎﻥ ﻣﻦ ﻭ ﻫﺰﺍﺭﺍﻥ ﭼﻮﻥ ﻣﻦ ﻓﺪﺍﯼ ﻏﺮﺑﺘﺖ.
ﺑﺨﺪﺍ ﮐﻪ ﺩﺭﺩﻫﺎﯼ ﺧﻮﺩﻡ ﺩﺭ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﺩﺭﺩ ﻫﺎﯼ ﺷﻤﺎ ﻓﺮﺍﻣﻮﺷﻢ ﻣﯿﺸﻮﺩ ﮐﻪ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﻣﺮﮒ ﻏﯿﺮﺕ ﻭ ﺟﻮﺍﻧﻤﺮﺩﯼ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺳﻮﮒ ﻣﯿﻨﺸﯿﻨﯿﺪ .
ﺁﻗﺎ ﺟﺎﻥ !
ﻣﻦ ﻭ ﻫﺰﺍﺭﺍﻥ ﻣﻦ ﺩﺭ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﺩﺭﺩ ﻫﺎﯼ ﺷﻤﺎ ﺳﺎﮐﺖ ﻧﻤﯿﺸﯿﻨﯿﻢ ﻭ ﺍﮔﺮ ﺑﺎﺭﻫﺎ ﺷﺎﻫﺮﮔﻤﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﺰﻧﻨﺪ ﻭ ﻫﯿﭻ ﺍﺭﮔﺎﻧﯽ ﺧﺮﺝ ﻣﺪﺍﻭﺍﯾﻤﺎﻥ ﺭﺍ ﻧﺪﻫﺪ ﺑﺎﺯﻫﻢ ﻧﻤﯿﮕﺬﺍﺭﯾﻢ #ﺭﮒ-ﻏﯿﺮﺕ-ﻭ-ﺍﯾﻤﺎﻥ ﺩﺭ ﮐﻮﭼﻪ ﻫﺎﯼ ﺷﻬﺮﻣﺎﻥ ﺑﺨﺸﮑﺪ.
ﺑﺸﮑﺴﺖ ﺍﮔﺮ ﺩﻝ ﻣﻦ ﺑﻔﺪﺍﯼ ﭼﺸﻢ ﻣﺴﺘﺖ
ﺳﺮ ﺧﻢَ ﻣﯽ ﺳﻼﻣﺖ ﺷﮑﻨﺪ ﺍﮔﺮ ﺳﺒﻮﯾﯽ
