عکس: اخذ رای آیت الله مصباح

عکس: اخذ رای آیت الله مصباح

 

خدایا به برکت این مرد شهید زنده ی مارو پیروز کن.

احمدی‌نژاد رای خود را به صندوق انداخت

رئیس‌جمهور آراء خود را در صندوق مسجد صاحب‌الزمان (عج) یافت‌آباد به صندوق انداخت.

به گزارش خبرنگار سیاسی باشگاه خبرنگاران؛ محمود احمدی‌نژاد در ساعت 17 و 15 دقیقه رای خود را در به صندوق انداخت.

وی با حضور در مسجد صاحب‌الزمان (عج) واقع در چهارراه یافت‌آباد در انتخابات یازدهمین دوره ریاست‌جمهوری و چهارمین دوره انتخابات شوراها شرکت کرد.

بر اساس این گزارش؛ غلامحسین الهام و محمدرضا رحیمی نیز رئیس‌جمهور را همراهی می‌کردند و رئیس دولت نهم و دهم برای انداختن آراء خود در صف ایستاد.

دکتراحمدی‌نژاد در جمع خبرنگاران بعد از دادن رای خود با تبریک اعیاد شعبانیه گفت:از خداوند متعال می خواهم که تمام رحمت و لطف خود را بر ملت ایران و جامعه بشری نازل کند و بهترین سرنوشت را رقم بزند. 

خاتمی در جماران رای داد

خاتمی در جماران رای داد

سیدمحمد خاتمی لحظاتی پیش با حضور در حوزه اخذ رای مستقر در حسینیه جماران، رای خود را به صندوق انداخت.

به گزارش ایسنا، رییس‌جمهور پیشین کشورمان با حضور در حسینیه جماران و انداختن رای خود به صندوق، در یازدهمین دوره انتخابات ریاست جمهوری و چهارمین دوره شوراهای اسلامی شهر و روستا شرکت کرد.

خاتمی پس از انداختن رای خود به صندوق، در پاسخ به خبرنگار ایسنا، خطاب به مردم گفت: ما مخلص مردم هستیم.

وی همچنین تاکید کرد: ان‌شاءالله همه کاندیداها، چه شکست بخورند و چه پیروز شوند، در خدومت اسلام و پیشرفت کشور باشند.

سعید جلیلی با حضور در حرم حضرت عبدالعظیم حسنی(ع) رای خود را به صندوق انداخت/ همراهی پدر شهید احمدی‌روشن و پناهیان با جلیلی

سعید جلیلی با حضور در حرم حضرت عبدالعظیم حسنی(ع) رای خود را به صندوق انداخت/ همراهی پدر شهید احمدی‌روشن و پناهیان با جلیلی

سعید جلیلی با حضور در شهرری، رای خود را به صندوق انتخابات مستقر در حرم حضرت عبدالعظیم انداخت.

به گزارش خبرنگار رجانیوز، سعید جلیلی صبح امروز باحضور در شهر ری، پس از زیارت مزار مرحوم طیب حاج رضایی، به حرم حضرت عبدالعظیم حسنی (ع) رفته و رای خود را در صندوق مستقر در این حرم مطهر انداخت.

دکتر جلیلی را هنگام رای گیری، حجت الاسلام پناهیان و پدر شهید احمدی روشن، همراهی می کردند.

برای دین تصویر ها به ادامه مطلب بیایید

چرا به قالیباف رای نمی دهم!

چرا به قالیباف رای نمی دهم!

1- اولین دلیلم این است که قالیباف درک درستی از مشکلات کشور ندارد و حضور او در مقام ریاست جمهوری نوعی پسرفت خواهد بود. به طور مثال ایشان فرموده اند که ماجراجویی در سیاست خارجی برای کشور هزینه دارد وسیاست خارجه خود را بر اساس تنش زدایی برخواهند نهاد! ایشان این گزاره را در نقد سیاست خارجی احمدی نژاد و طرح مساله هولوکاست بیان کرده اند و اعمال تحریم های بیشتر علیه ایران را ناشی از ماجراجویی احمدی نژاد می دانند.http://bit.ly/19eJZL8))
این گزاره بیشتر ناشی از عدم درک انقلاب اسلامی به مثابه یک پدیده تاریخی تمدنی و فقدان نگاه جهانی به انقلاب اسلامی است. نفس وقوع انقلاب اسلامی یک تهاجم علیه مدرنیته و لیبرال دموکراسی توسعه گرای غربی بود. ما چه بخواهیم و چه نخواهیم 35 سال است وارد یک میدان نبرد شده ایم و اگر حمله نکنیم، لاجرم باید عقب نشینی کنیم ولی مساله در اینجاست که اگر تهاجمی عمل می کنیم باید برای تنش ها و هزینه هایش کاملا آماده باشیم. نفس تهاجمی عمل کردن احمدی نژاد در دوره اول ریاست جمهوری اش در مقابل غرب و رژیم صهیونیستی ظرفیتهایی زیادی را جلوی پای انقلاب اسلامی قرار داد. کمترینش وقوع بیداری اسلامی در کشورهای منطقه بود. درحقیقت با این سیاست احمدی نژاد، وی در میان مردم کشورهای عربی و اسلامی به شدت محبوب شد و انتظار آنها از روسای دولتهای سازشکارشان را بالا برد. بر اساس این توقعات فزاینده(نظریه توقعات فزاینده یکی از نظریات مهم در تبیین انقلاب هاست) بین آرمان و واقعیت ها در کشورهای مزبور فاصله افتاد و  انرژی متراکم شده در بدنه اجتماعی این کشورها در قالب جنبش ها و انقلابات اجتماعی آزاد شد. اما در ادامه کارمتاسفانه احمدی نژاد به عنوان کسی که خود تاثیر بسیار زیادی بر وقوع این جنبش ها داشت درک مناسبی از جایگاه خود نداشت و این فرصت را به راحتی از دست داد و حتی آن را به تهدید هم تبدیل کرد. تهدید جدی ای که هم اکنون در سوریه با آن مواجه هستیم. غرض اینکه این تهاجمی عمل کردن طبعا هزینه هایی برای ما داشت و این از ابتدا مشخص بود. سیاست غربی ها مبنی بر فشار بیشتر بر ایران نیز در این یکی دوساله ناشی از فهم عمق تاثیر گذاری ایران در خاورمیانه است. ولی متاسفانه برای دفع این هزینه ها و تنش های ناشی از آن  در دولت احمدی نژاد فکری نشده بود. پس مشکل اصلی، سیاست تهاجمی ما نبود بلکه فقدان مدیریت هزینه های ناشی از آن بود که مساله ساز شد. آقای قالیباف کلا صورت مساله را پاک می کنند و تصور می کنند اگر در سیاست خارجه انفعالی برخورد کنیم فشارها بر ما کم خواهد شد و این ناشی از درک غلط مساله است. عدم نگاه جهانی به فرصتهای انقلاب اسلامی و انفعال در سیاست خارجه فرصتهایی که تا کنون برای انقلاب اسلامی ایجاد شده است را به باد خواهد داد. همینطور برای داشتن یه سیاست خارجه پایدار باید اصل ارتباط با ملت ها به جای دولت ها مدنظر قرار گیرد و ملت هایی که از لحاظ فرهنگی و تمدنی و تاریخی با ما قرابت دارند در اولویت اول خواهند بود. شناخت این ظرفیت ها و پتانسیل ها از یک نگاه تکنوکراتیک بر نخواهد آمد.
2- دلیل دومم این است که قالیباف یک مهندس تکنوکرات است. در نگاه تکنوکراتیک یه کار باید زود و سریع انجام شود ولی خیلی به جوانب کار توجه نمی شود. ایشان در جای جای بحثهای خود مشکلات کشور را از نوع تاسیساتی عمرانی می داند.( http://bit.ly/129Ndj3) همانگونه که همین تلقی را نسبت به مشکلات شهر تهران داشته است و حل مشکلات تهران  را در ساخت پل و پارک و... می داند و ساخت اینها را نوعی عقلانیت و کارامدی در شهر تهران! البته که ساخت خیابان و پل و پارک جزیی از وظایف شهرداری هست ولی قبل از آن باید به زمینه ها و تبعات فرهنگی و اجتماعی شهری آنها نیز توجه کرد.توجهی که معمولا مهندسان تکنوکرات از آن غافلند. شهر باید ساخته شود ولی این ساخته شدن نباید به هر قیمتی اتفاق افتد. بودجه شهرداری تهران از زمانی که ایشان این پست را تحویل گرفته اند چند برابر شده است و غالب این افزایش بودجه از فروش تراکم بوده است. به گفته کارشناسان در بعضی مناطق تا 4000 درصد تراکم فروخته شده است ( http://bit.ly/11jfz2M ) ( فقط کافی است نگاهی به پروژه های 20-30 طبقه گروه سازه پایدار مانند برج باران و ساختمان بانک ملت در خیابان شریعتی تهران بیاندازید تا عمق فاجعه را دریابید). ساخت اتوبان برای کم کردن ترافیک با پول فروش تراکم یعنی یک دور باطل! یعنی نگاهی تکنوکراتیک به مشکلات و معضلات شهری! 
سالهاست کارشناسان دلسوز فریاد میزنند مشکل ترافیک تهران فقدان اتوبان و تونل نیست. هر چه قدر تونل و اتوبان ساخته شود ولی هزینه سفر درون شهری با ماشین شخصی کمتر شود مردم به استفاده از ماشین شخصی تمایل پیدا می کنند و ترافیک باز هم باز خواهد گشت، همانطور که در خیابان نواب و تونل توحید شاهدش هستیم! اگر به جای بودجه های کلانی که صرف ساختن بزرگراه می شود سرعت توسعه مترو و واحدهای حمل و نقل عمومی افزایش می یافت ( همانجایی که شهرداری در لج و لجبازی با دولت میگوید پول نداریم واگنهای مترو را از گمرک ترخیص کنیم) شاید مشکلات ترافیکی تهران کمتر می شد. اقای قالیباف چندین بار فرموده اند که ریاست جمهوری عرصه نظریه پردازی نیست ولی باید به ایشان متذکر شد که ریاست جمهوری جای عملگی صرف هم نیست. اگر به مدیریت شهری و کشور صرفا نگاهی تاسیساتی و فرمولی داشته باشیم  مطمئن باشیم به خاطر فقدان درک چند بعدی و فرهنگی،تاریخی و اجتماعی با حل یک مشکل، مشکلات اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی و هویتی بیشتری ایجاد خواهد شد. 
آقای قالیباف بارها استفاده از عقلانیت جمعی را برای استفاده در مدیریت کشور تذکر داده اند ولی هیچگاه اشاره نکرده اند که آیا عقلانیت مورد نظرشان آیا همین بدنه تکنوکراتیکی است که در شهرداری گرد آورده اند؟ طرح فروش متری مسکن که تبعات خسارت باری بر قیمت مسکن در کل کشور داشت (http://bit.ly/11jfz2M ) از نتایج همین عقلانیت جمعی مورد نظر ایشان نیست؟ پدیده شاندیز و طرح توسعه اطراف حرم امام رضا که توسط همفکران آقای قالیباف اجرا می شود و شهر مشهد را از هویت خود تهی خواهد کرد آیا از نتایج این عقلانیت جمعی تکنوکراتیک نیست؟ 
ایشان فرموده اند که در مدت 6 سال با حضور 250 کارشناس برنامه دولت آینده خود را تدوین کرده اند. این که دولت آینده با برنامه باشد خیلی خوب است ولی مهمتر این است که این برنامه را چه کسانی تدوین کرده اند و ای کاش ایشان نام این کارشناسان را نیز به میان می آوردند تا ابعاد این عقلانیت جمعی بیشتر عیان می شد.

3- همانطور که اشاره شد از معایب مهندس بودن ایشان فقدان درک درستی از اقتصاد و فرهنگ و سیاست و اجتماع و نسبت آنها با یکدیگر است که البته ایشان این را به عنوان مزیت خود یعنی عملگرایی می داند. نگاه توسعه گرایی که آقای قالیباف به دنبال آن است و بر آن تاکید دارد (با توجه به عملکردش در مدیریت شهری و برخی اظهار نظرهای قبل از انتخابات) از نوع نگاههای قرن نوزدهمی به توسعه است: توسعه یعنی فقط ساخت تاسیسات عمرانی! در حالی که حتی اگر بخواهیم توسعه را از منظر متاخرغربی بنگریم آن را درقالب مفهوم " توسعه پایدار" بیان کرده اند یعنی توسعه بر مبنای منابع و ظرفیتهای بومی و پایدار فرهنگی و اجتماعی! و این حاصل نمی شود مگر اینکه ما درکی تاریخی و تمدنی از انقلاب اسلامی داشته باشیم که معمولا مهندسان ما از جمله ایشان معمولا عاجز از این درک هستند.
البته ذکر یک نکته ضروری است و آن اینکه پژوهشهای اجتماعی در معاونت اجتماعی شهرداری در سالهای مدیریت قالیباف رو به افزایش بوده است اما به دلیل اینکه درک درستی از مساله علم و علوم انسانی و فرهنگ اسلامی ایرانی در میان مدیران شهرداری وجود نداشته است این تحقیقات با هزینه های کلان میلیونی عمدتا به  نا اهلانی سپرده شده است که به دلیل علم زدگی علقه ای به مفهوم پیشرفت اسلامی ایرانی نداشته اند و حتی حاضر بوده اند برای جلب نظر مدیران در آمار دست ببرند.( این مورد آخر را به عینه مشاهده کرده ام). آقای قالیباف بارها از تلفیق علم و معنویت در کار خود سخن گفته اند ولی شواهد عملکردی ایشان نشان می دهد ایشان به دلیل همین مهندس بودن تلقی ساده انگارانه ای از علم و علوم انسانی غربی دارند و به مبانی و تبعات گفته های خود آگاه نیستند. علاوه بر معاونت اجتماعی شهرداری می توان این تلقی ساده انگارانه را در نوع تبلیغات ایشان در سال 84 یا همین روزهایی که در آن حضور داریم مشاهده کنیم. حضور این چنین نگاهی در ریاست جمهوری ادامه همین روند غلط موجود و حتی پسرفت در آن است.
3- این روزها تهران بیش از پیش بی هویت شده است. این بی هویت کردن شهر تهران که از زمان تسلط تکنوکراتهای سازندگی بر تهران جدی تر شد در دوران آقای قالیباف با سرعت هر چه بیشتر در حال پیگیری است. در یک شهر هویت شهری مهمترین رکن شهر برای جلوگیری از اغتشاشهای اجتماعی، اخلاقی، معرفتی و فرهنگی است. این هویت اجزای مختلفی دارد. برخی تنها حفظ و نگهداری سازه های تاریخی را هویت شهری می دانند اما مهمتر از آن  حفظ هویت فرهنگی و اجتماعی شهر است. هویت اجتماعی شهر ناشی از اجتماعات شهری است که محله ها جایگاه آن هستند. از همین روست که محله گرایی به عنوان یک اصل در مدیریت شهری مورد توجه قرار می گیرد. اما چه چیزی به یک محله هویت  می دهد؟ رویکرد تکنوکراتها از زمان دولت سازندگی تا شهرداری قالیباف بر اساس شکل دهی هویت محله ها بر اساس  تاسیسات سکولار محله ای یعنی فرهنگسراها و سراهای محله به جای مساجد بوده است. کارکرد اصلی مساجد در اسلام به عنوان کوچکترین واحد اجتماعی شهری عبارت بوده است از ایجاد یک شبکه ارتباطی و هماهنگ و همسو میان مردم محله برای رفع و رجوع نیازهای فرهنگی و قضایی و حتی اقتصادی (قرض الحسنه) در سایه توحید! اما در این سالها کوچکترین حرکتی برای توجه به این امر مهم و حیاتی در مدیریت شهری دیده نمی شود و گسست اخلاقی، اجتماعی و شهری هر روز در شهر تهران بیشتر می شود. البته نه اینکه این گسست تنها بر گردن شهرداری هست ولی مدیریت شهری نقش زیادی در آن دارد. برای ایجاد هویت دینی و بومی فقط ساخت باغ موزه دفاع مقدس کافی نیست بلکه اعتقاد به مسجد به عنوان پایه و مبنای اجتماعات شهری است. 
یکی دیگر از مولفه های هویتی شهر، معماری آن است. آقای قالیباف که به دنبال تلفیق عقلانیت با معنویت هستند در جهت ایجاد هویت فرهنگی در شهر چه اقدامات ویژه ای انجام داده اند؟ ایشان در جهت سوق دادن معماری شهری تهران به سمت یک الگوی بومی چه اقداماتی کرده اند؟ امری که به تعبیر رهبر انقلاب " معماری تهران وحشی و مضطرب" است. چقدر در سوق دادن نقشه های ساختمانی به سمت الگوی ایرانی اسلامی فارغ از اینکه نتیجه داده است تلاش کرده اند؟ 
نکته دیگر اینکه برخی از دوستان ظاهربین ما شاید رویکردهای جشنهای شعبانیه و رمضانیه  سال گذشته شهرداری در پارکها را مهمترین رویکرد ضد فرهنگی شهرداری بدانند ولی به نظر من حمایت شهرداری ازضد فرهنگی ترین و ضد ایرانی ترین مستند اجتماعی یعنی "تهران انار ندارد"(که سازنده اش مسعود بخشی بود که سال گذشته ضد ایرانی ترین فیلم خود را با کمک نهادهای دولتی روانه جشنواره های خارجی کرد) و فیلمها و مستندهایی از این دست و عدم توجه به معماری شهری و هویت دینی محله ها، از کسی که خود را منتسب به جریان ارزشی حزب الله و جنگ می داند بسیار تاسف بارتر است.
 4-  ریاست جمهوری باید در کنار اینکه فعال و قانونگرا باشد باید درک درستی از اقتصاد و فرهنگ  و سیاست داشته باشد و فکر نکند مشکلات کشور دو ساله حل خواهد شد. مشکلات کشور ما بیشتر از اینکه ناشی از فقدان تاسیسات فیزیکی باشد ناشی از عدم درک ابعاد مختلف یک مساله است. مثلا در قضیه اقتصاد به جای نگاه صرف عمرانی و یا فرمولی به آن باید توجه داشت تا فرهنگ کار و تلاش و تولید و تعاونی در کشور نهادینه نشود هر حرکت اقتصادی از هدفمندی یارانه ها گرفته تا بنگاههای زود بازده به شکست خواهد انجامید. ریاست جمهوری جای نظریه پردازی نیست ولی حضور تکنوکراتهای به اصطلاح مسلمان دز آن بسیار خطرناکتر از سکولارهای لیبرال است.
5- پروژه اتوبان صدر و اتوبان امام علی قرار بود پیش از انتخابات ریاست جمهوری به اتمام برسند ولی وقتی احساس شد که این کار اتفاق نمی افتد بودجه اتوبان صدر که توسط قرارگاه خاتم دارد به پیش می رود رها شد و بودجه آن به سمت احداث اتوبان امام علی روانه شد تا حداقل این یکی به انتخابات برسد و فعلا پروژه سنگین اتوبان صدر با بودجه خود قرارگاه خاتم ادامه یابد. همین برای رای ندان به قدرت طلبی و ظاهر سازی برای من کفایت می کند. حضور در مسجد جامع خرمشهر برای شروع تبلیغات انتخاباتی به جای حضور در افتتاح پروژه اتوبان امام علی با این عنوان که ایشان نمی خواهند از این پروژه استفاده تبلیغاتی کنند  در حالی که شهرداری تهران 8 سال است که پایگاه انتخاباتی ایشان بوده است برای من طنز تلخی بیش نیست...