نقدهای وارده بر وعده های سه کاندیدای مطرح انتخاباتی آقایان ولایتی، قالیباف و رضایی

آقای علی اکبر ولایتی:

اقتصادی

:: عدم نگاه صحیح به مقوله تورم

با توجه به مسئله رشد فزاینده نقدینگی و اینکه این انرژی در ۱ سال آینده تخلیه می شود، هرچقدر هم دولت فشار بیاورد نمی تواند طی ۱۰۰ روز وعده داده شده توسط ایشان، هم تورم نقطه به نقطه را تک رقمی کند و هم سطح بیکاری را در سطح کنونی نگاه دارد. با توجه به این مسئله رساندن تورم تا ۲ سال آینده حتی به نرخ ۱۰ درصد بعید به نظر می رسد: مراجعه به پیش بینی IMF از اقتصاد ایران

• :: تنفس شش ماهه(عدم اخذ مالیات واحدهای تولیدی خرد به مدت شش ماه)

با توجه به محدودیت منابع کشور (بحث تحریم ها و…) این سخن چه معنی می تواند داشته باشد؟ یا منبع جدیدی در درآمد کشور در نظر دارند و یا از بسیاری از مصارف عمومی منصرف خواهند شد. کدام یک؟

• :: ترانزیت

عمده نگاه ایشان، نگاه صحیحی است. اما مشکل اصلی کشور کریدور شمال جنوب است، نه جاده ابریشم که مسیر شرق به غرب است. با افتتاح مسیر شرق به غرب احتمالا بیشتر مسیر ترانزیت قاچاق آماده خواهد شد.

• :: مسکن مهر

فلسفه وجودی مسکن مهر، مالکیت اعیان(زمین) به صورت خصوصی و عرصه(ساختمان) در اختیار دولت است. (زیرا این کار مسکن را از شکل کالای سرمایه ای به کالای مصرفی تغییر می دهد و قیمت مسکن را حدود ۶۰ درصد کاهش می دهد) قولی که ایشان داد امکان دارد در کوتاه مدت به نفع ایشان بوده باشد  اما در بلند مدت مسکن مهر را از صحنه حذف خواهد کرد و به قشر آسیب پذیر آسیبی دوباره خواهند دید و مسکن های مهر فعلی نیز وارد چرخه سوداگری شده و باعث جهش قیمت مسکن خواهد شد.

• :: تیم اقتصادی

یکی از مشکلات اصلی اقتصاد کشور نگاه تجاری به اقتصاد کشور به جای نگاه تولیدی است. حاکمیت بخش دلالی و مبادله گری در کشور گواه این مدعاست. اتاق های بازرگانی عمدتا متشکل از افراد بازرگان، آن هم به صورت وارد کننده است. متاسفانه فسادهای عظیم در امر تجارت رخ می دهد که نمونه آن در صدور کارت های بازرگانی رخ می دهد. طی صدور این کارتها در سال گذشته ۴۰۰ میلیارد تومان درآمد برای این اتاق داشته است و گاهی دیده می شود که دارندگان کارت تاجران واقعی نیستند: مثال: واردات ۱۵۰ دستگاه خودروی لوکس با کارت بازرگانی یک پیرزن در روستاهای اطراف بوشهر!

فضای شفاف اطلاعاتی برای این تیم مضر است. چرا که سودهای کلان اقتصادی از عدم تقارن اطلاعاتی ناشی از غیرشفاف بودن فضای اقتصادی حاصل می شود. و به این دلیل در برنامه های دوستان در اولویت های پایینی قرار دارد.

دیپلماسی

• :: ابهام در ادعای مطرح شده در مورد کنفرانس عدم تعهد در بغداد
• :: برگزار نشدن این کنفرانس به دلیل مذاکره ایشان با خانم گاندی بوده است(همانگونه که در گفتگوی ویژه خبری ادعا کردند) یا به دلیل عملیات شهید دوران؟
• :: ابهام در ادعای مطرح شده در مورد مذاکره با سلمان خورشید
• :: این مذاکرات از دبیرخانه شورای عالی امنیت ملی شروع شد و با پیگیری آقای لاریجانی در دور دوم انجام شد. توافقهایی درباره ترانزیت و… با ایشان انجام شده بود که برای پیگیری همان امور ایشان به ایران آمدند. حرف آقای ولایتی در مورد مذاکره با ایشان که به دلیل مذاکره او بوده است که این توافق ها انجام شده است، مبهم است.

———————————————————————————————————————————————————–

آقای محسن رضایی:

۱.    یارانه سبز و تحول در کشاورزی

نقد: در مورد اعطای یارانه سبز به شرط مکانیزاسیون بخش کشاورزی باید سوال کرد که آیا مشکل مبنایی کشاورزی کشور مکانیزه نبودن آن است؟! مسئله اصلی آن است که کشاورز ما به دلیل کوچک بودن جثه فعالیت اقتصادی خود که عمدتا از کوچک بودن زمین ناشی می شود مزیت مقیاس نداشته و برای او مکانیزاسیون به صرفه نیست لذا باید ابتدا در کشاورزی مسئله زمین را حل کرد. مبنایی ترین مشکل که باقی مسائل مانند آب، صنایع تبدیلی، مکانیزاسیون و …. را حل خواهد کرد مسئله زمین است.

۲.    گردش دور دوم یارانه ها ابتدا در تولید و سپس پرداخت به مردم

نقد: اینکه یارانه ها وارد تولید شود بحث درستی است اما سازوکار پیشنهادی آن مشخص نیست. به فرض پرداخت یارانه ها به تولید، بازپرداخت آنها از صنایع به دولت برای اعطای آن به مردم چگونه باید باشد؟ زیرا در هر صورت بخش دوم یارانه ها نیز باید به مردم پرداخت شود و تامین منابع این امر واضح نیست.

۳.    کنترل و هدایت نقدینگی

نقد: این موضوع بدیهی بوده و به کرات مطرح شده اما سازوکاری برای این امر پیشنهاد نشده و به کلی گویی اکتفا شده است.  ضمنا پس از کنترل نقدینگی منبع مالی اجرای سایر برنامه ها باید معلوم شود.

۴.    توسعه صادارت غیرنفتی و بازارچه های مرزی و مناطق نمونه

نقد: در حال حاضر بازاچه های مرزی و مناطق ویژه اقتصادی و تجاری به تعداد زیاد وجود دارد اما هیچ یک کارکرد درست خود را ندارند و به جای محلی برای تولید، صادرات و صادرات مجدد به محلی برای واردات تبدیل شده است. لذا مسئله اصلی ایجاد مناطق جدید نیست بلکه اصلاح فرآیند کنونی این مناطق است. ایجاد مناطق بیشتر جز دامن زدن به سوداگری و تغییرات فرهنگی و … دستاوردی نخواهد داشت.  

 ۵.    ایجاد فدرالسیم اقتصادی

نقد: تمرکز زدایی و اعطای اختیارات بیشتر به مناطق امری مطلوب است اما طبیعتا ایجاد فدرالیزم اقتصادی مبتنی بر بستری جغرافیایی و سیاسی است و کشور ما نیز به شدت از جهت پراکندگی جغرافیایی و توزیع ناموزون منابع رنج می برد. به طور طبیعی پتانسیل رشد منطقه سیستان با خوزستان یکی نیست. لذا ایجاد فدرالیزم اقتصادی در ابتدا با چالش عدم توزیع پتانسیل ها و امکان تغییرات جمیعتی شدید و خالی شدن مناطق کم پتانسیل به نفع پر پتانسیل مواجه است. نکته دیگر اینکه در کتاب فدرالیزم اقتصادی بیان شده است که واحد های فدرال در کشور بر مبنای اقتصاد ایجاد شده و تعداد آن می تواند به ۴۰ واحد نیز برسد! این تعداد واحد اقتصادی عملا تفاوتی با شرایط کنونی می کند؟!

از سوی دیگر چگونه ممکن است واحدهای فدرال که دارای اختیارات گسترده هستند را تنها بر مبنای پارامتر های اقتصادی تقسیم بندی کرد حال آنکه توسعه امری ذو ابعاد و چند وجهی است و ابتناء صرف بر اقتصاد امری نامعقول به نظر می رسد.

همچنین احتمال تشدید درگیری های قومی و رقابت های کاذب با این امر به شدت بالا خواهد رفت و طمع دشمنان را بالا خواهد برد.

 ۶.    معافیت مالیاتی برای صنایعی که خود را نوسازی کنند.

نقد: حمایت از تولید چند وجه دارد حمایت های جاری مانند اعطای تسهیلات و…، مبارزه با سوداگری در بازارهای غیر مولد و کاهش سود آنها، و کاهش هزینه های تولید. به نظر می آید که این سیاست را بتوان با تسامح در دسته سوم قرار داد اما باید توجه کرد که کاهش هزینه های تولید به معنای خالی کردن جیب دولت نیست. اعطای معافیت های مالیاتی طولانی مدت ۳ ساله برای بنگاه ها به شرط نوسازی ماشین آلات باعث کاهش شدید درآمد دولت در شرایطی می شود که دولت از بخش زیادی از درآمدهای نفتی محروم شده است.

از سوی دیگر این پیش فرض که مشکل اصلی تولید کشور ماشین آلات فرسوده است نیز باید اثبات شود. نمونه های متعدد وجود دارد که کارخانه های مدرن کشور(مانند کارخانه نساجی سبلان در اردبیل) نیز ورشکست شده اند. مشکل اصلی صنایع کشور نامساعد بودن سه فاکتور ذکر شده در بالاست یعنی عدم حمایت های مناسب، بدی شرایط کسب و کار و بالابودن هزینه های تولید و سود بالای بازارهای موازی تولید است که تا این موارد حل نشود هر گونه نوسازی ای بی فایده خواهد ماند، صنعتگر داخلی خود بر لزوم نوسازی خود واقف است اما آنقدر درگیری های دیگر برای تولید وجود دارد و صرفه این کار پایین است که بدان اقدام نخواهد کرد.

۷.    افزایش حق عائله مندی بانوان و برنامه ای برای بانوان

نقد: در هر سه مورد بالا بار مالی شدید برای دولت ایجاد خواهد شد، در حال حاضر دولت برای تامین ۵ میلیون تومان وام ازدواج به شدت مشکل دارد حال چگونه می تواند ۲۳میلیون تومان برای جهیزیه بدهد، یا سود وام های مردم را بپردازد.

۸.    ایجاد ۵ میلیون کسب و کار خانگی

نقد: ایجاد ۵ میلیون کسب و کار خانگی یادآور طرح های ضربتی اشتغال و بنگاه های زودبازده است. طبیعی است تزریق یک چنین حجم بالای تسهیلات به خانواده ها برای ایجاد شغل که معادل سالی بیش از یک میلیون شغل است بار تورمی جدی دارد. خطرناک تر آنکه به همان دلیلی که دو طرح گذشته شکست خوردند و باعث به هم ریختگی اقتصاد شدند این طرح نیز اینگونه شود. مشکل طرح های قبلی عدم توان نظارت دولت و بانک ها بر تسهیلات پرداخت شده و انحراف آنها از هدف خود بود. اگر بناست دوباره تعداد زیادی وام در این قالب اعطا شود هیچ تضمینی برای عدم ایجاد سوداگری شدید و انحراف منابع  و ایجاد تورم هست؟!

نکته دیگر اینکه نگاه در این نوع طرح ها عموما نگاهی وارونه به اشتغالزایی است. این طرح ها ابتدائا با هدف ایجاد شغل شروع می شوند در حالی که ایجاد اشتغال وابسته به تولید و توسعه کسب و کار است و نباید این فرآیند را برعکس نگاه کرد و تجربه نیز نشان داده است که این نگاه جواب نداده است. باید ساختارها و شبکه ها و زنجیره های تولید را اصلاح کرد که ممکن است یکی از حلقه های این زنجیره ها کسب و کارهای خانگی باشد.

——————————————————————————————————————————————————–

آقای محمد باقر قالیباف

برنامه های ایشان

• :: ۲۳  جلد برنامه های ایشان است

• :: قسمت زیادی از آنها برگرفته از قوانین بالادستی کشور است مانند قوانین پنج ساله، چشم انداز، قوانین موضوعه و… است.
• :: از این چندهزار صفحه بسیاری حرف های کلی غیرقابل ارزیابی است.
• :: نکته دیگر اینکه آیا می توان همه این برنامه ها را در طی یک دوره چهارساله اجرا کرد؟!

عدم نگاه صحیح به مقوله تورم

• :: رشد نقدینگی باعث بروز تورم در سال آینده می شود. لذا کنترل تورم تا دو سال آینده به نرخ تک رقمی غیری ممکن است و این ادعا که ایشان مطرح کردند مبنی بر ثبات قیمت ها (یعنی تورم صفر) و بعد از آن کاهش قیمت ها (یعنی تورم منفی) کاملا دچار ابهام است. ضمن اینکه تورم صفر و مخصوصا تورم منفی منجر به رکود شدیدی می شود.
• :: سیاه نمایی در این مورد: تورم ۱۵۰ درصدی (۴برابر شدن قیمت) در گروه کالاهای اساسی مورد اشاره ایشان در سفر به اردبیل بوده است. در حالی که طی آمارها، این رقم در بالاترین گروه کالایی(خوراکی ها و آشامیدنی ها) حدود ۶۵ درصد است.

عدم توانایی مدیریت کلان کشوری

• :: نگاه های شهرداری محور به مدیریت کلان کشوری همان آسیبی را به کشور وارد می سازد که در این سال ها وارد شده است. مدیریت کشور مدیریت پروژه ها نیست. لذا کسی که با این نگاه وارد مدیریت کلان کشوری می شود به قیمت افزایش نقدینگی و فشار روی بانک ها و… می خواهد این کارها در کشور انجام شود. بنابراین بانک مرکزی را کاملا در اختیار خود می گیرد و خلق پول جدید انجام می شود: مالیات تورمی

 آزادسازی نرخ سود سپرده ها و تسهیلات بانکی(در کتاب برنامه ایشان، برنامه ای برای پیشرفت و عدالت، جلد اول، صفحه ۳۱)

• :: این به معنی بزرگترین آسیب و حذف تولیدات واقعی و بها دادن هرچه بیشتر به بازارهای نامولد موازی(دلالی) است. لذا این نگاه، نگاهی ضد تولیدی و تجارت محور است.

آقای شهردار محمد باقر قالیباف در یک عکس تبلیغاتی

آقای شهردار محمد باقر قالیباف در یک عکس تبلیغاتی....
به صندلی‌های پشت سر ایشان توجه بفرمائید لطفا ... :-)))

قالیباف

آقای قالیباف سطح شهرو زیبا کردند ولی با چه پولی؟

با پولی که از کشور خارج می شه و به جیب کره می ره.

سطح شهر پر شده از تبلیغ سامسونگ و ال جی

زمان شهرداری آقای احمدی نژاد تبلیغات خارجی خیلی کم و تقریبا نبود.

 1000 میلیاردی که سالانه فقط برای خرید ال سی دی و ال ای دی (نه اسمارت فون ها و ..)به جیب کره می ره ضربه ی بزرگی به اقتصاد ملی می زنه.و پولی که از تبلیغات به دست می یاد فقظ خرج طرح "بین الحرمین"آقای قالیباف می شه.

در شرایط حاضر در سطح شهر مشکلات مهم تری از ساخت بین الحرمین داریم.

الان اطراف میدان امام حسین ترافیک زیادی درست شده

و همه ی اینا برای رای اوردنه!

چرا به قالیباف رای نمی دهم!

چرا به قالیباف رای نمی دهم!

1- اولین دلیلم این است که قالیباف درک درستی از مشکلات کشور ندارد و حضور او در مقام ریاست جمهوری نوعی پسرفت خواهد بود. به طور مثال ایشان فرموده اند که ماجراجویی در سیاست خارجی برای کشور هزینه دارد وسیاست خارجه خود را بر اساس تنش زدایی برخواهند نهاد! ایشان این گزاره را در نقد سیاست خارجی احمدی نژاد و طرح مساله هولوکاست بیان کرده اند و اعمال تحریم های بیشتر علیه ایران را ناشی از ماجراجویی احمدی نژاد می دانند.http://bit.ly/19eJZL8))
این گزاره بیشتر ناشی از عدم درک انقلاب اسلامی به مثابه یک پدیده تاریخی تمدنی و فقدان نگاه جهانی به انقلاب اسلامی است. نفس وقوع انقلاب اسلامی یک تهاجم علیه مدرنیته و لیبرال دموکراسی توسعه گرای غربی بود. ما چه بخواهیم و چه نخواهیم 35 سال است وارد یک میدان نبرد شده ایم و اگر حمله نکنیم، لاجرم باید عقب نشینی کنیم ولی مساله در اینجاست که اگر تهاجمی عمل می کنیم باید برای تنش ها و هزینه هایش کاملا آماده باشیم. نفس تهاجمی عمل کردن احمدی نژاد در دوره اول ریاست جمهوری اش در مقابل غرب و رژیم صهیونیستی ظرفیتهایی زیادی را جلوی پای انقلاب اسلامی قرار داد. کمترینش وقوع بیداری اسلامی در کشورهای منطقه بود. درحقیقت با این سیاست احمدی نژاد، وی در میان مردم کشورهای عربی و اسلامی به شدت محبوب شد و انتظار آنها از روسای دولتهای سازشکارشان را بالا برد. بر اساس این توقعات فزاینده(نظریه توقعات فزاینده یکی از نظریات مهم در تبیین انقلاب هاست) بین آرمان و واقعیت ها در کشورهای مزبور فاصله افتاد و  انرژی متراکم شده در بدنه اجتماعی این کشورها در قالب جنبش ها و انقلابات اجتماعی آزاد شد. اما در ادامه کارمتاسفانه احمدی نژاد به عنوان کسی که خود تاثیر بسیار زیادی بر وقوع این جنبش ها داشت درک مناسبی از جایگاه خود نداشت و این فرصت را به راحتی از دست داد و حتی آن را به تهدید هم تبدیل کرد. تهدید جدی ای که هم اکنون در سوریه با آن مواجه هستیم. غرض اینکه این تهاجمی عمل کردن طبعا هزینه هایی برای ما داشت و این از ابتدا مشخص بود. سیاست غربی ها مبنی بر فشار بیشتر بر ایران نیز در این یکی دوساله ناشی از فهم عمق تاثیر گذاری ایران در خاورمیانه است. ولی متاسفانه برای دفع این هزینه ها و تنش های ناشی از آن  در دولت احمدی نژاد فکری نشده بود. پس مشکل اصلی، سیاست تهاجمی ما نبود بلکه فقدان مدیریت هزینه های ناشی از آن بود که مساله ساز شد. آقای قالیباف کلا صورت مساله را پاک می کنند و تصور می کنند اگر در سیاست خارجه انفعالی برخورد کنیم فشارها بر ما کم خواهد شد و این ناشی از درک غلط مساله است. عدم نگاه جهانی به فرصتهای انقلاب اسلامی و انفعال در سیاست خارجه فرصتهایی که تا کنون برای انقلاب اسلامی ایجاد شده است را به باد خواهد داد. همینطور برای داشتن یه سیاست خارجه پایدار باید اصل ارتباط با ملت ها به جای دولت ها مدنظر قرار گیرد و ملت هایی که از لحاظ فرهنگی و تمدنی و تاریخی با ما قرابت دارند در اولویت اول خواهند بود. شناخت این ظرفیت ها و پتانسیل ها از یک نگاه تکنوکراتیک بر نخواهد آمد.
2- دلیل دومم این است که قالیباف یک مهندس تکنوکرات است. در نگاه تکنوکراتیک یه کار باید زود و سریع انجام شود ولی خیلی به جوانب کار توجه نمی شود. ایشان در جای جای بحثهای خود مشکلات کشور را از نوع تاسیساتی عمرانی می داند.( http://bit.ly/129Ndj3) همانگونه که همین تلقی را نسبت به مشکلات شهر تهران داشته است و حل مشکلات تهران  را در ساخت پل و پارک و... می داند و ساخت اینها را نوعی عقلانیت و کارامدی در شهر تهران! البته که ساخت خیابان و پل و پارک جزیی از وظایف شهرداری هست ولی قبل از آن باید به زمینه ها و تبعات فرهنگی و اجتماعی شهری آنها نیز توجه کرد.توجهی که معمولا مهندسان تکنوکرات از آن غافلند. شهر باید ساخته شود ولی این ساخته شدن نباید به هر قیمتی اتفاق افتد. بودجه شهرداری تهران از زمانی که ایشان این پست را تحویل گرفته اند چند برابر شده است و غالب این افزایش بودجه از فروش تراکم بوده است. به گفته کارشناسان در بعضی مناطق تا 4000 درصد تراکم فروخته شده است ( http://bit.ly/11jfz2M ) ( فقط کافی است نگاهی به پروژه های 20-30 طبقه گروه سازه پایدار مانند برج باران و ساختمان بانک ملت در خیابان شریعتی تهران بیاندازید تا عمق فاجعه را دریابید). ساخت اتوبان برای کم کردن ترافیک با پول فروش تراکم یعنی یک دور باطل! یعنی نگاهی تکنوکراتیک به مشکلات و معضلات شهری! 
سالهاست کارشناسان دلسوز فریاد میزنند مشکل ترافیک تهران فقدان اتوبان و تونل نیست. هر چه قدر تونل و اتوبان ساخته شود ولی هزینه سفر درون شهری با ماشین شخصی کمتر شود مردم به استفاده از ماشین شخصی تمایل پیدا می کنند و ترافیک باز هم باز خواهد گشت، همانطور که در خیابان نواب و تونل توحید شاهدش هستیم! اگر به جای بودجه های کلانی که صرف ساختن بزرگراه می شود سرعت توسعه مترو و واحدهای حمل و نقل عمومی افزایش می یافت ( همانجایی که شهرداری در لج و لجبازی با دولت میگوید پول نداریم واگنهای مترو را از گمرک ترخیص کنیم) شاید مشکلات ترافیکی تهران کمتر می شد. اقای قالیباف چندین بار فرموده اند که ریاست جمهوری عرصه نظریه پردازی نیست ولی باید به ایشان متذکر شد که ریاست جمهوری جای عملگی صرف هم نیست. اگر به مدیریت شهری و کشور صرفا نگاهی تاسیساتی و فرمولی داشته باشیم  مطمئن باشیم به خاطر فقدان درک چند بعدی و فرهنگی،تاریخی و اجتماعی با حل یک مشکل، مشکلات اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی و هویتی بیشتری ایجاد خواهد شد. 
آقای قالیباف بارها استفاده از عقلانیت جمعی را برای استفاده در مدیریت کشور تذکر داده اند ولی هیچگاه اشاره نکرده اند که آیا عقلانیت مورد نظرشان آیا همین بدنه تکنوکراتیکی است که در شهرداری گرد آورده اند؟ طرح فروش متری مسکن که تبعات خسارت باری بر قیمت مسکن در کل کشور داشت (http://bit.ly/11jfz2M ) از نتایج همین عقلانیت جمعی مورد نظر ایشان نیست؟ پدیده شاندیز و طرح توسعه اطراف حرم امام رضا که توسط همفکران آقای قالیباف اجرا می شود و شهر مشهد را از هویت خود تهی خواهد کرد آیا از نتایج این عقلانیت جمعی تکنوکراتیک نیست؟ 
ایشان فرموده اند که در مدت 6 سال با حضور 250 کارشناس برنامه دولت آینده خود را تدوین کرده اند. این که دولت آینده با برنامه باشد خیلی خوب است ولی مهمتر این است که این برنامه را چه کسانی تدوین کرده اند و ای کاش ایشان نام این کارشناسان را نیز به میان می آوردند تا ابعاد این عقلانیت جمعی بیشتر عیان می شد.

3- همانطور که اشاره شد از معایب مهندس بودن ایشان فقدان درک درستی از اقتصاد و فرهنگ و سیاست و اجتماع و نسبت آنها با یکدیگر است که البته ایشان این را به عنوان مزیت خود یعنی عملگرایی می داند. نگاه توسعه گرایی که آقای قالیباف به دنبال آن است و بر آن تاکید دارد (با توجه به عملکردش در مدیریت شهری و برخی اظهار نظرهای قبل از انتخابات) از نوع نگاههای قرن نوزدهمی به توسعه است: توسعه یعنی فقط ساخت تاسیسات عمرانی! در حالی که حتی اگر بخواهیم توسعه را از منظر متاخرغربی بنگریم آن را درقالب مفهوم " توسعه پایدار" بیان کرده اند یعنی توسعه بر مبنای منابع و ظرفیتهای بومی و پایدار فرهنگی و اجتماعی! و این حاصل نمی شود مگر اینکه ما درکی تاریخی و تمدنی از انقلاب اسلامی داشته باشیم که معمولا مهندسان ما از جمله ایشان معمولا عاجز از این درک هستند.
البته ذکر یک نکته ضروری است و آن اینکه پژوهشهای اجتماعی در معاونت اجتماعی شهرداری در سالهای مدیریت قالیباف رو به افزایش بوده است اما به دلیل اینکه درک درستی از مساله علم و علوم انسانی و فرهنگ اسلامی ایرانی در میان مدیران شهرداری وجود نداشته است این تحقیقات با هزینه های کلان میلیونی عمدتا به  نا اهلانی سپرده شده است که به دلیل علم زدگی علقه ای به مفهوم پیشرفت اسلامی ایرانی نداشته اند و حتی حاضر بوده اند برای جلب نظر مدیران در آمار دست ببرند.( این مورد آخر را به عینه مشاهده کرده ام). آقای قالیباف بارها از تلفیق علم و معنویت در کار خود سخن گفته اند ولی شواهد عملکردی ایشان نشان می دهد ایشان به دلیل همین مهندس بودن تلقی ساده انگارانه ای از علم و علوم انسانی غربی دارند و به مبانی و تبعات گفته های خود آگاه نیستند. علاوه بر معاونت اجتماعی شهرداری می توان این تلقی ساده انگارانه را در نوع تبلیغات ایشان در سال 84 یا همین روزهایی که در آن حضور داریم مشاهده کنیم. حضور این چنین نگاهی در ریاست جمهوری ادامه همین روند غلط موجود و حتی پسرفت در آن است.
3- این روزها تهران بیش از پیش بی هویت شده است. این بی هویت کردن شهر تهران که از زمان تسلط تکنوکراتهای سازندگی بر تهران جدی تر شد در دوران آقای قالیباف با سرعت هر چه بیشتر در حال پیگیری است. در یک شهر هویت شهری مهمترین رکن شهر برای جلوگیری از اغتشاشهای اجتماعی، اخلاقی، معرفتی و فرهنگی است. این هویت اجزای مختلفی دارد. برخی تنها حفظ و نگهداری سازه های تاریخی را هویت شهری می دانند اما مهمتر از آن  حفظ هویت فرهنگی و اجتماعی شهر است. هویت اجتماعی شهر ناشی از اجتماعات شهری است که محله ها جایگاه آن هستند. از همین روست که محله گرایی به عنوان یک اصل در مدیریت شهری مورد توجه قرار می گیرد. اما چه چیزی به یک محله هویت  می دهد؟ رویکرد تکنوکراتها از زمان دولت سازندگی تا شهرداری قالیباف بر اساس شکل دهی هویت محله ها بر اساس  تاسیسات سکولار محله ای یعنی فرهنگسراها و سراهای محله به جای مساجد بوده است. کارکرد اصلی مساجد در اسلام به عنوان کوچکترین واحد اجتماعی شهری عبارت بوده است از ایجاد یک شبکه ارتباطی و هماهنگ و همسو میان مردم محله برای رفع و رجوع نیازهای فرهنگی و قضایی و حتی اقتصادی (قرض الحسنه) در سایه توحید! اما در این سالها کوچکترین حرکتی برای توجه به این امر مهم و حیاتی در مدیریت شهری دیده نمی شود و گسست اخلاقی، اجتماعی و شهری هر روز در شهر تهران بیشتر می شود. البته نه اینکه این گسست تنها بر گردن شهرداری هست ولی مدیریت شهری نقش زیادی در آن دارد. برای ایجاد هویت دینی و بومی فقط ساخت باغ موزه دفاع مقدس کافی نیست بلکه اعتقاد به مسجد به عنوان پایه و مبنای اجتماعات شهری است. 
یکی دیگر از مولفه های هویتی شهر، معماری آن است. آقای قالیباف که به دنبال تلفیق عقلانیت با معنویت هستند در جهت ایجاد هویت فرهنگی در شهر چه اقدامات ویژه ای انجام داده اند؟ ایشان در جهت سوق دادن معماری شهری تهران به سمت یک الگوی بومی چه اقداماتی کرده اند؟ امری که به تعبیر رهبر انقلاب " معماری تهران وحشی و مضطرب" است. چقدر در سوق دادن نقشه های ساختمانی به سمت الگوی ایرانی اسلامی فارغ از اینکه نتیجه داده است تلاش کرده اند؟ 
نکته دیگر اینکه برخی از دوستان ظاهربین ما شاید رویکردهای جشنهای شعبانیه و رمضانیه  سال گذشته شهرداری در پارکها را مهمترین رویکرد ضد فرهنگی شهرداری بدانند ولی به نظر من حمایت شهرداری ازضد فرهنگی ترین و ضد ایرانی ترین مستند اجتماعی یعنی "تهران انار ندارد"(که سازنده اش مسعود بخشی بود که سال گذشته ضد ایرانی ترین فیلم خود را با کمک نهادهای دولتی روانه جشنواره های خارجی کرد) و فیلمها و مستندهایی از این دست و عدم توجه به معماری شهری و هویت دینی محله ها، از کسی که خود را منتسب به جریان ارزشی حزب الله و جنگ می داند بسیار تاسف بارتر است.
 4-  ریاست جمهوری باید در کنار اینکه فعال و قانونگرا باشد باید درک درستی از اقتصاد و فرهنگ  و سیاست داشته باشد و فکر نکند مشکلات کشور دو ساله حل خواهد شد. مشکلات کشور ما بیشتر از اینکه ناشی از فقدان تاسیسات فیزیکی باشد ناشی از عدم درک ابعاد مختلف یک مساله است. مثلا در قضیه اقتصاد به جای نگاه صرف عمرانی و یا فرمولی به آن باید توجه داشت تا فرهنگ کار و تلاش و تولید و تعاونی در کشور نهادینه نشود هر حرکت اقتصادی از هدفمندی یارانه ها گرفته تا بنگاههای زود بازده به شکست خواهد انجامید. ریاست جمهوری جای نظریه پردازی نیست ولی حضور تکنوکراتهای به اصطلاح مسلمان دز آن بسیار خطرناکتر از سکولارهای لیبرال است.
5- پروژه اتوبان صدر و اتوبان امام علی قرار بود پیش از انتخابات ریاست جمهوری به اتمام برسند ولی وقتی احساس شد که این کار اتفاق نمی افتد بودجه اتوبان صدر که توسط قرارگاه خاتم دارد به پیش می رود رها شد و بودجه آن به سمت احداث اتوبان امام علی روانه شد تا حداقل این یکی به انتخابات برسد و فعلا پروژه سنگین اتوبان صدر با بودجه خود قرارگاه خاتم ادامه یابد. همین برای رای ندان به قدرت طلبی و ظاهر سازی برای من کفایت می کند. حضور در مسجد جامع خرمشهر برای شروع تبلیغات انتخاباتی به جای حضور در افتتاح پروژه اتوبان امام علی با این عنوان که ایشان نمی خواهند از این پروژه استفاده تبلیغاتی کنند  در حالی که شهرداری تهران 8 سال است که پایگاه انتخاباتی ایشان بوده است برای من طنز تلخی بیش نیست...